مبلغ سلفی و آرزوی جنگ با امام زمان (عج)
-shia%20muslim-329.jpg)
به تازگی فیلم ویدیویی بر روی اینترنت منتشر شده است که در آن عدنان عرعور مفتی فتنه‌گر و تندرو سلفی آرزو می‌کند از سربازان ارتش "سفیانی" باشد، همان کسی که در اوایل عصر ظهور به نبرد با حضرت امام مهدی (عج) خواهد رفت....
به گزارش مصاف به نقل از العالم:
سفیانی کیست؟
احادیث و روایات درباره السفیانی متعدد و متواتر است. او «عثمان بن عنبسه» از فرزندان «خالد بن یزید بن معاویه است و چون از نسل ابوسفیان است، به «سفیان» معروف شده. او مردی است با چهره‌ای ترسناک و آبله رو، و چشمانی کبود دارد. او از سرزمینی خشک به نام «بیداء» که سرزمینی بی آب و علف در بین مکه و شام است، خروج می‌کند.
عثمان بن عنبسه کیست و ادعای او چیست؟
سفیانی از فرزندان یزید بن معاویه بن ابوسفیان ـ لعنة الله علیهماـ است. در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) آمده است که فرمود: «آنگاه که خورشید به مغرب خود نزدیک می‌شود، کسی از مغرب فریاد می‌زند: ای مردم، مولای شما در بیابان خشک (بیداء) ظهور کرد و او عثمان بن عنبسه از فرزندان خالد بن یزید بن معاویه بن ابوسفیان است. با او بیعت کنید تا هدایت شوید و با او مخالفت نکنید که گمراه می‌شوید. پس ملائکه و جن او را تکذیب می‌کنند. هر آن که در شک و تردید است و هر کافر و منافقی با ندای او گمراه می‌شود».
شیخ صدوق از ابو منصور البحبی نقل کرده است که می‌گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره اسم سفیانی سؤال کردم. فرمود: «تو را با اسمِ او چه کار؟ هر گاه مناطق پنج‌گانه شام: دمشق، حمص، فلسطین، اردن و حلب را تصرف کرد، منتظر فرج باشید.» گفتم: آیا 9 ماه این سرزمین را در تصرف دارد؟ فرمود: «خیر بلکه تصرف او 8 ماه است که یک روز هم بر آن اضافه نمی‌شود.»
بعد از این‌که سفیانی تسلیم پیشنهاد اطرافیان خود می‌شود، در مقابل امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌ایستد و آن حضرت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را به مبارزه می‌خواند. پس امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) او را از جنگ بیم می‌دهد. اما سفیانی بر جنگ علیه امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پا فشاری می‌کند. بدین ترتیب بین لشکر سفیانی و لشکر امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) جنگی در می‌گیرد، که پیروز آن مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. حکم‌رانی سفیانی پایان می‌یابد و اسیر می‌شود و امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) او را به درک واصل می‌کند. و این گونه امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بر عراق مسلط می‌شود.
[قول دیگر دربارة کشته شدن سفیانی] این است که او به شام فرار می‌کند و امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) عده‌ای از یاران خود را به دنبال او روانه می‌کند و آنان پس از دستگیری سفیانی او را به قتل می‌رسانند.
یکی از رویدادهای مهم زمان سفیانی فرو رفتن لشکر سفیانی در زمین است.
این واقعه ـ خسف ـ چند روز پس از ظهور صورت می‌گیرد و معجزة بزرگی است که امدادی الهی برای قیام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و با این رخداد مردم به صراحت به عدالتِ دعوت امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و حقانیت قیامش ایمان می‌آورند و حتی این امر سفیانی را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد که مهم‌ترین نتایج آن فتح عراق بدون خون‌ریزی است.
اندکی بعد سفیانی به شام فرار می‌کند و امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) عده‌ای را به دنبال او روانه می‌کند. این افراد در بیت المقدس به سفیانی می‌رسند و در آنجا بر روی صخره‌ای او را گردن می‌زنند.
سفیانی پس از خروج مناطق پنج گانه شام: دمشق و حمص در سوریه، فلسطین، اردن و حلب را تصرف می‌کند.
او به این مناطق اکتفا نمی‌کند بلکه لشکریان خود را به اطراف گسیل می‌دارد که بخش بزرگی از لشکریان او به طرف بغداد و کوفه می‌روند و در آنجا قتل و فساد به راه می‌اندازند و اهل آنجا را تارومار می‌کنند. در کوفه و نجف اشرف نیز قتل عام می‌کنند. پس از آن، قسمتی از لشکر آن ملعون به شام و قسمتی دیگر به مدینه می‌روند. بخشی از لشکر سفیانی که به شام می‌رود [با لشکر امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مواجه می‌شود که]، لشکر حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بر آن پیروز شده و آن را نابود می‌کند و اموال آنان به غنیمت گرفته می‌شود.
با رسیدن لشکر سفیانی به مدینه، به مدت سه روز هر عملی را در این شهر مباح اعلام می‌کنند و در آن به قتل و ویرانی مشغول می‌شوند. اما در راه مکه و در منطقه بیداء در زمین فرو می‌روند و جز سه نفر از آنان کسی زنده نمی‌ماند.
فتنه سفیانی در نواحی مختلف بلاد اسلامی گسترش می‌یابد و در این فتنه به طور خاص بر اصحاب امام علی (علیه السلام) و شیعیان آن حضرت (علیه السلام) سخت می‌گذرد تا جایی که ندا دهنده‌ای از سوی سفیانی ندا می‌دهد: «آگاه باشید هر کس سرِ شیعه‌ای از شیعیان علی (علیه السلام) را بیاورد هزار درهم جایزه می‌گیرد.» در این اوضاع همسایه بر همسایه‌اش هجوم می‌برد و می‌گوید: او از شیعیان علی (علیه السلام) است. پس گردنِ او را می‌زند و هزار درهم جایزه می‌گیرد.
