نگاهی به دوران پس از ظهور

دوران پس از ظهور حضرت مهدى (علیه السلام)، بدون شک، والاترین، شکوفاترین وارجمندترین فصل تاریخ انسانیّت است. دورانى که وعدههاى خداوند در خلافت مؤمنان و امامت مستضعفان وراثت صالحان عملى مىگردد و جهان با قدرت الهى آخرین پرچمدار عدالت و توحید، صحنه شکوهمندترین جلوههاى عبادت پروردگار مىشود.
در احادیث مختلفه، گوشههایى از عظمت آن دوران به تصویر کشیده شده است:برای مطالعه ادامه مقاله به ادامه مطلب مراجعه کنید---> 

1 ـ حاکمیت اسلام در سراسر هستى:
امام باقر (علیه السلام) در تفسیر این آیه از قرآن کریم: «و قاتلوهم حتى لاتکون فتنة و یکون الدّین للّه» مىفرماید:
«تأویل این آیه هنوز نیامده است. پس زمانى که تأویل آن فرا رسد، آنقدر از مشرکین کشته مىشوند تا بقیّه، خداى عزّوجلّ را به آیین توحید پرستش نمایند و هیچ آثارى از شرک باقى نماند، و این امر در قیام قائم ما، تحققخواهد یافت».
امام صادق (علیه السلام) نیز فرمود: «اذا قام القائم لایبقى أرض اِلاّ نودى فیها شهادة أن لا اِله اِلاّ اللّه و أنّ محمداً رسول اللّه».
«زمانى که حضرت قائم قیام کند، هیچ سرزمینى نمىماند مگر اینکه نداى شهادتین ـ لا اِله اِلاّ اللّه و محمد رسول اللّه ـ در آن طنین اندازد».
2 ـ اقامه کامل حدود الهى:
امام کاظم (علیه السلام) در تفسیر آیه شریفه «یحیى الأرض بعد موتها» با اشاره به قیام حضرت مهدى (علیه السلام) فرمود:
«مراد این نیست که خداوند زمین را با باران زنده مىکند، بلکه خداوند مردانى را بر مىانگیزد که زمین را با احیاى عدالت و اقامه حدود الهى زنده مىسازند».
3 ـ احیاى قرآن و معارف قرآنى:
امیرالمؤمنین (علیه السلام) با اشاره به قیام حضرت مهدى (علیه السلام) فرمودند:
«کأنّى أنظر إلى شیعتنا بمسجد الکوفة. و قد ضربوا الفساطیط یعلّمون النّاس القرآن کما أنزل.»
«گویا شیعیان ما اهلبیت را مىبینم که در مسجد کوفه گرد آمده و خیمههایى زدهاند و در آنها قرآن را آنچنانکه نازل شده است به مردم مىآموزند».
مولا على (علیه السلام) در خطبهاى دیگر، در باره عمل کَردِ حضرت مهدى(علیه السلام) پس از ظهور فرمودند:
«یعطف الهوى على الهدى اذا عطفوا الهدى على الهوى و یعطف الرأى على القرآن اذا عطفوا القرآن على الرأى.»
«آن هنگام که مردم هدایت را تابع هواى خویش قرار داده باشند، او مىآید و خواستههاى نفسانى را به تبعیّت از هدایت مىکشاند.
و آن زمان که مردم قرآن را مطابق نظر و رأى خود توجیه کرده باشند، او مىآید و رأى و اندیشه را به خدمت قرآن مىگیرد و آن را در مطابقت با قرآن شکل مىبخشد».
4 ـ گسترش عدالت و رفع ستم:
رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم) فرمود: «المهدى من ولدى، تکون له غیبة. ادا ظهر یملأ الأرض قسطاً وعدلا کما ملئت ظلماً و جوراً.»
«مهدى(علیه السلام) از فرزندان من است. او را غیبتى هست. زمانى که ظهور کند، زمین را از قسط و عدل پر سازد چنانکه از ظلم و جور پر شده باشد».
این حدیث و نظایر آن، در کتب شیعه و سنى، از شهرت و تواتر فوق العادهاى برخودار است. و در اغلب آنها عناوین قسط و عدل در کنارهم آمده است که یقیناً فرقهایى با یکدیگر دارند. مانند اینکه گفتهاند: عدل اعم از قسطاست. قسط فقط رعایت حق دیگران است و عدل، رعایت حق همه چیز و همه کس; قسط فقط در مورد دیگران بکار مىرود و عدل در مورد رابطه انسان باخود، باخدا و با دیگران; قسط ضد جور است و عدل ضد ظلم.
5 ـ تجدید اسلام:
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «اذا قام القائم (علیه السلام) دعا الناس إلى الاسلام جدیداً».
«زمانى که حضرت قائم (علیه السلام) قیام مىکند مردم را مجدّداً به اسلام فرا مىخواند».
دوران پر فراز و نشیب پس از رحلت پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) و روى کار آمدن اسلام خلافت، موجبات تحریف و توجیه مبانى اسلامى و معارف دینى را فراهم کرد. و دور ماندن مردم از اهلبیت (علیهم السلام) کهپاسداران حریم اسلام ناب محمّدى بودند، خصوصاً در دوران غیبت طولانى امام زمان(علیه السلام)، چنان فکر و اندیشه مسلمین را با حقایق وحى بیگانه کرد که امام صادق (علیه السلام) به دنبال همان فرمایش فوق مىفرماید:
«او دو باره مردم را به اسلام دعوت مىکند و به امرى هدایت مىکند که از میان رفته است و مردم، از مسیر آن گمراه شدهاند. همانا حضرت قائم (علیه السلام)، «مهدى» نامیده شده است به خاطر آنکه به امرى گم شده هدایت مىکند و «قائم» نامیده شد از آن رو که به «حق» قیام مىکند».
امام باقر(علیه السلام) در باره سیره حضرت مهدى(علیه السلام) فرمود:
«آنچه را پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) انجام داد او نیز انجام مىدهد، بنیانهاى پیشین را در هم مىشکند، چنانکه رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم) امر جاهلیت را در هم شکست، و او اسلام را دو باره از سرمىگیرد. «و یستأنف الاسلام جدیداً».
6 ـ کمال دانش و معرفت:
امام صادق (علیه السلام) فرمود: «علم بیست و هفت حرف است ـ بیست و هفت قسمت دارد ـ همه معارفى که پیامبران صلوات اللّه علیهم آوردهاند، دو حرف است. پس مردم تا امروز بیش از این دو حرف را نشناختهاند. «فاذا قام قائمنا أخرج الخمسة و العشرین حرفاً فبثَّها فى النّاس و ضممّ الیها الحرفین» پس زمانى که قائم ما قیام کند بیست و پنج حرف دیگر را ظاهر ساخته و با آن دو حرف قبلى ضمیمه ساخته و در بین مردم منتشر گرداند».
ابزار دانش اندوزى آنچنان گسترش مىیابد و فراگیرى معارف آنقدر آسان مىشود که همگان در همه جا به زینت علم و معرفت دست مىیابند و از دانش یکدیگر بىنیاز مىشوند.
امام باقر (علیه السلام) فرمود:
«تؤتون الحکمة فى زمانه، حتّى أنّ المرأة لتقضى فى بیتها بکتاب اللّه تعالى و سنّة رسول اللّه(صلى الله علیه وآله وسلم)».
«در زمان حضرت مهدى (علیه السلام)، به دانش و حکمت دست مىیابید تا آنجا که زن در خانهاش، بر اساس کتاب خداى تعالى و سنّت رسولخدا (صلى الله علیه وآله وسلم) قضاوت مىکند».
و امیرالمؤمنین (علیه السلام) در باره دوران پس از ظهور مهدى (علیه السلام)فرمود:
«یُقذف فى قلوبهم العلم، فلایحتاج مؤمن إلى ماعند اخیه من علم».
«دانش در دلهاى مؤمنین انداخته مىشود، در آن زمان مؤمن، نیازى به دانش برادر ایمانى خویش پیدا نمىکند».
7 ـ رشد عقلى:
امام باقر (علیه السلام) فرمود: «اذا قام قائمنا وضع اللّه یده على رئوس العباد فجمع بها عقولهم و کملت به احلامهم».
«آن زمان که قائم ما (علیه السلام) قیام کند، خداوند دستش را بر سر بندگان گذارد و بدین وسیله عقول آنان را جمع کند و سامان بخشد و فکر و اندیشه آنان را کامل گرداند».
اگر پذیرفته باشیم که «همه خوبىها را به عقل مىتوان دریافت».⁽
و «دین انسان به عقل اوست و هر که عقل ندارد دین ندارد».
و «عقل راهنماى انسان مؤمن است».
و «دین شخص، استقامت نیابد مگر آنکه عقل وى استقامت یابد».
و دین شخص را باید به میزان عقل او سنجید که «نباید اسلام کسى شما را به شگفت آورد، مگر زمانى که کنه و عمق عقل او را در یابید».
و ارزش عمل خیر را باید به مقدار عقل شخص دریافت که «مردم کارهاى شایسته مىکنند، امّا پاداش خویش را روز قیامت به قدر عقولشان دریافت مىدارند».
اگر کلام پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) را ـ در آنچه نسبت به اهمیت عقل و نقش حیاتى آن ذکر شد ـ باور داشته باشیم، بهترین رهآورد ظهور حضرت مهدى(علیه السلام)را در همین ویژگى جستجو مىکنیم. از آن رو که ریشه همه مشکلات ما ـ در نفس ابتلاى به غیبت و در خسارتهایى که به دنبال غیبت مولایمان دامنگیرمان شده ـ در کم سویى نور عقل، و تیرگى آیینه اندیشه صحیح است.
8 ـ امنیّت و آسایش:
در زمان او «گوسفند وگرگ» و «گاو و شیر» و «انسان و مار» به امنیت مىرسند از صحف ادریس (علیه السلام) نقل شده:
«در زمان خروج قائم آل محمد (صلى الله علیه وآله وسلم)امنیت به زمین بخشیده مىشود، ضرر رسانیدن و ترس از یکدیگر از بین مىرود. درندگان و حیوانات اهلى بین مردم زندگى مىکنند و برخى از آنان برخى دیگر را آزارنمىرسانند».
امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: «تمشى المرئة بین العراق و الشام لاتضع قدمیها اِلاّ على النبات و على رأسها زینتها. لایهیجها سبع ولاتخافه».
«در دولت حضرت مهدى (علیه السلام) زنى بین عراق و شام راه مىپیماید در حالى که گامش را ـ از کثرت آبادانى زمین ـ جز بر سبزه و گیاه نمىنهد. و با اینکه زینت و زیور خویش را بر سر و چهره دارد هیچ درندهاى به او حمله نمىکند و آن زن ـ در اثر اطمینان به امنیّت موجود ـ ترسى به دل راه نمىدهد».
9 ـ یگانگى و اتحاد و محبّت:
امیرالمؤمنین (علیه السلام) از رسول اللّه (صلى الله علیه وآله وسلم) مىپرسد: آیا مهدى (علیه السلام)از بین ما، خاندان محمد (صلى الله علیه وآله وسلم) است یا از غیر ماست؟ رسولخدا مىفرماید:
«نه; بلکه از بین ماست. خداوند دین را به او خاتمه مىبخشد چنانکه به ما آغاز فرمود. و مردم به وسیله او از فتنهها رهایى مىیابند چنانکه به وسیله ما از شرک نجات یافتند. و خداوند به وسیله او بعد از دشمنى و فتنه، الفت برادرانه ایجاد مىکند چنانکه بوسیله ما بعد از دشمنى شرک، الفت در دین ایجاد فرمود.»
و امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: «و یؤلّف به بین القلوب المختلفه».
«و خداوند به وسیله حضرت مهدى (علیه السلام) بین دلهاى مخالف، الفت و دوستى ایجاد مىکند».
و در حدیثى دیگر فرمود: «لوقد قام قائمنا، لأنزلت السماء قطرها ولأخرجت الأرض نباتها و اذهبت الشحناء من قلوب العباد».
«اگر قائم ما قیام نماید، آسمان، بارانش را نازل کند و زمین، گیاهانش را برویاند و کینه و دشمنى و ستیزهجویى از دلهاى بندگان برود».
10 ـ تطهیر زمین از گناه:
امام صادق(علیه السلام) در بیان حال مردم پس از ظهور مهدى(علیه السلام)فرمود:

  «و لا یعصون اللّه عزّوجلّ فى ارضه»در زمین به نافرمانى خدا نمىپردازند.   

منبع:سایت رسمی مسجد جمکران